Artikel 139f van het Wetboek van Strafrecht: het maken van geheime opnames

Deze week sluiten we af met het artikel in het Wetboek van Strafrecht waardoor we ook daadwerkelijk iets kunnen doen aan het heimelijk maken van opnames. Laten we beginnen met de letterlijke wettekst (dat wellicht een beetje droge kost is):

Artikel 139f Met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de vierde categorie wordt gestraft:
1°. hij die, gebruik makende van een technisch hulpmiddel waarvan de aanwezigheid niet op duidelijke wijze kenbaar is gemaakt, opzettelijk en wederrechtelijk van een persoon, aanwezig in een woning of op een andere niet voor het publiek toegankelijke plaats, een afbeelding vervaardigt;
2°. hij die de beschikking heeft over een afbeelding welke, naar hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, door of ten gevolge van een onder 1° strafbaar gestelde handeling is verkregen.

Hieruit blijkt dat we wel degelijk stappen kunnen ondernemen als we heimelijk gefilmd of gefotografeerd zijn. Nu kun je natuurlijk twisten over de hoogte van de strafmaat, maar die is nu eenmaal voor ons bepaald en daar zullen we het mee moeten doen.

Waar het veel meer om gaat is hoe we nu kunnen achterhalen of we ook echt gefilmd zijn. Het is een wedloop: degene die filmt wil niet dat wij daarachter komen, degene die gefilmd wordt wil dat nu juist wel. Maar laten we eerlijk zijn, hoe achterdochtig ben jij? Heb jij er wel eens aan getwijfeld of je stiekem gefilmd werd? Misschien niet en misschien vallen de camera’s die open en bloot opgehangen zijn je ook niet op. Toch is het zaak om hier vaker bij stil te staan.

De camera’s worden kleiner en kleiner. Ze zijn makkelijker te verstoppen dan ooit te voren en maken beelden met een kwaliteit waar een regisseur jaloers op wordt. Daarnaast beschikt iedere telefoon tegenwoordig over een camera met een kwaliteit die op een professionele camera van 5 jaar geleden niet zou misstaan.

Dit is een trend die niet meer te stoppen is. We worden nu eenmaal meer en meer gefilmd. Voor sommige doeleinden kan dat goed zijn maar voor andere nu juist weer niet. Onder het mom van veiligheid boven privacy hebben we al veel prijs moeten geven de laatste jaren.

Maar goed, terug naar het wetsartikel. Dat kunnen we gebruiken als we er inderdaad achterkomen dat we heimelijk gefilmd zijn. Maar het geeft ook kaders voor bijvoorbeeld werkgevers. Graag willen zij bij verdachte omstandigheden heimelijk camera toezicht inzetten. Gezien dat wetsartikel is dat niet zonder meer mogelijk. Daarbij gelijk aantekenen dat het dus niet onmogelijk is. Nee, wel moeten we de juiste kaders stellen en het terughoudend als middel inzetten.

Wil je als werkgever gebruik maken van dit (volgens de wet) zware middel, dan is het aan te raden daar professioneel advies voor in te winnen. En dan bedoel ik uiteraard niet dat je het je cameraleverancier vraagt want die heeft meer baat bij het verkopen van (nog) een camera. Nee, onafhankelijk advies en wellicht advies van een gespecialiseerde jurist.

Genoeg zware kost zo net voor het weekend. De les die we kunnen trekken is dat we wel degelijk iets kunnen doen tegen heimelijk cameratoezicht maar ook dat we allemaal iets achterdochtiger moeten worden, we worden al meer gefilmd dan we denken…niet alleen heimelijk maar ook gewoon open en bloot. Ik daag je dan ook uit om de komende dagen eens goed omhoog te kijken. Ramses Shaffy had jaren geleden blijkbaar al gelijk: “omhoog Sammy, kijk omhoog, Sammy”