Politie neemt geheugenkaart billenfilmer in beslag

Het lijkt misschien een inzending voor het nieuwe woord van 2012: billenfilmer, maar niets is minder waar.

De Friese politie heeft tegen een 50-jarige inwoner uit Leeuwarden proces-verbaal opgemaakt. De man wordt ervan verdacht vrouwen te hebben bespied en van de achterzijde van hun billen filmopnames te hebben gemaakt. Een man meldde dat hij de verdachte had betrapt terwijl deze de billen van zijn vriendin filmde…Toen de agenten ter plekke kwamen zagen zij de verdachte achter twee vrouwen lopen, waarbij de man met zijn spiegelreflexcamera opnames maakte. De man werd aangesproken en tegen hem werd proces-verbaal opgemaakt (bron).

Er zijn tegenwoordig steeds kleinere camera’s op de markt en in (bijna) alle telefoons zit een camera waar ze 10 jaar geleden erg jaloers op zouden worden. Het is natuurlijk al erg genoeg dat iemand met een camera filmpjes maakt van niets vermoedende voorbijgangers, maar ja, wat niet weet wat niet deert, toch?

Grote kans dat jij ook al eens gefilmd bent in een van je gekke buien of als je struikelde over die losliggende stoeptegel. Maar om nu uitgebreid met een spiegelreflex camera filmpjes te maken gaat wel erg ver.

Het is natuurlijk best lollig en nog redelijk onschuldig, maar de vraag is wat je nu eigenlijk wel en niet mag filmen of fotograferen op straat. Natuurlijk is het netter om netjes aan iemand te vragen of je een filmpje van hem of haar mag maken maar in hoeverre ben je strafbaar als je dat niet aan iemand vraagt?

De vakantietijd zit er weer aan te komen en de camera’s worden weer onder het stof vandaan gehaald. Besluit je dus eens lekker uit te gaan waaien op het strand dan loop je kans op de gevoelige plaat te worden vastgelegd. Ik vraag me alleen af of de politie ingrijpt als jij vindt dat iemand geen foto mag maken als jij in de buurt bent. Het antwoord laat zich raden: de politie denkt waarschijnlijk dat je niet helemaal goed bij je hoofd bent of dat je licht paranoia begint te worden…maar waar ligt de grens dan?

Wie het weet mag het zeggen. Deze man zal volgende keer wel beter uitkijken maar hoe lang hij er mee ophoudt en wat nu exact het strafbare feit is, zal nog wel even onduidelijk blijven.

Artikel 139f van het Wetboek van Strafrecht: het maken van geheime opnames

Deze week sluiten we af met het artikel in het Wetboek van Strafrecht waardoor we ook daadwerkelijk iets kunnen doen aan het heimelijk maken van opnames. Laten we beginnen met de letterlijke wettekst (dat wellicht een beetje droge kost is):

Artikel 139f Met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de vierde categorie wordt gestraft:
1°. hij die, gebruik makende van een technisch hulpmiddel waarvan de aanwezigheid niet op duidelijke wijze kenbaar is gemaakt, opzettelijk en wederrechtelijk van een persoon, aanwezig in een woning of op een andere niet voor het publiek toegankelijke plaats, een afbeelding vervaardigt;
2°. hij die de beschikking heeft over een afbeelding welke, naar hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, door of ten gevolge van een onder 1° strafbaar gestelde handeling is verkregen.

Hieruit blijkt dat we wel degelijk stappen kunnen ondernemen als we heimelijk gefilmd of gefotografeerd zijn. Nu kun je natuurlijk twisten over de hoogte van de strafmaat, maar die is nu eenmaal voor ons bepaald en daar zullen we het mee moeten doen.

Waar het veel meer om gaat is hoe we nu kunnen achterhalen of we ook echt gefilmd zijn. Het is een wedloop: degene die filmt wil niet dat wij daarachter komen, degene die gefilmd wordt wil dat nu juist wel. Maar laten we eerlijk zijn, hoe achterdochtig ben jij? Heb jij er wel eens aan getwijfeld of je stiekem gefilmd werd? Misschien niet en misschien vallen de camera’s die open en bloot opgehangen zijn je ook niet op. Toch is het zaak om hier vaker bij stil te staan.

De camera’s worden kleiner en kleiner. Ze zijn makkelijker te verstoppen dan ooit te voren en maken beelden met een kwaliteit waar een regisseur jaloers op wordt. Daarnaast beschikt iedere telefoon tegenwoordig over een camera met een kwaliteit die op een professionele camera van 5 jaar geleden niet zou misstaan.

Dit is een trend die niet meer te stoppen is. We worden nu eenmaal meer en meer gefilmd. Voor sommige doeleinden kan dat goed zijn maar voor andere nu juist weer niet. Onder het mom van veiligheid boven privacy hebben we al veel prijs moeten geven de laatste jaren.

Maar goed, terug naar het wetsartikel. Dat kunnen we gebruiken als we er inderdaad achterkomen dat we heimelijk gefilmd zijn. Maar het geeft ook kaders voor bijvoorbeeld werkgevers. Graag willen zij bij verdachte omstandigheden heimelijk camera toezicht inzetten. Gezien dat wetsartikel is dat niet zonder meer mogelijk. Daarbij gelijk aantekenen dat het dus niet onmogelijk is. Nee, wel moeten we de juiste kaders stellen en het terughoudend als middel inzetten.

Wil je als werkgever gebruik maken van dit (volgens de wet) zware middel, dan is het aan te raden daar professioneel advies voor in te winnen. En dan bedoel ik uiteraard niet dat je het je cameraleverancier vraagt want die heeft meer baat bij het verkopen van (nog) een camera. Nee, onafhankelijk advies en wellicht advies van een gespecialiseerde jurist.

Genoeg zware kost zo net voor het weekend. De les die we kunnen trekken is dat we wel degelijk iets kunnen doen tegen heimelijk cameratoezicht maar ook dat we allemaal iets achterdochtiger moeten worden, we worden al meer gefilmd dan we denken…niet alleen heimelijk maar ook gewoon open en bloot. Ik daag je dan ook uit om de komende dagen eens goed omhoog te kijken. Ramses Shaffy had jaren geleden blijkbaar al gelijk: “omhoog Sammy, kijk omhoog, Sammy”