Fraude met afvalzakken in Maastricht

Hadden we begin van de week nog het woord “billenfilmer” dat mee kon doen aan het woord van 2012, vandaag hebben we een woord dat zeker ook in aanmerking komt: afvalzakfraude (geen flauw idee hoeveel dat woord oplevert bij WordFeud trouwens).

Maastricht loopt jaarlijks ongeveer 400.000 euro mis door het massale gebruik van illegale afvalzakken, met name in de armere wijken. De fraude is al vijf jaar aan de gang, zegt privédetective Ben Zuidema die is ingehuurd door de gemeente (bron).

Na het lezen van de inleidende tekst bij het nieuwsbericht heb je nog geen flauw idee hoe de fraude nu eigenlijk gepleegd wordt. Je zou bijvoorbeeld kunnen denken dat buren vrolijk bij elkaar de vuilniszakken voor de deur zetten zodat er niet afgerekend hoeft te worden of dat mensen de vuilniszakken in grote containers gooien zonder het afval te scheiden, maar dat is niet het geval. Nee, de gemeente Maastricht vraagt er zelf ook wel een beetje om.

De gemeente verkoopt de vuilniszakken, de enige die officieel zijn toegestaan, voor 11 euro en dat is inclusief stortkosten. De illegale zakken kosten 5 euro.

Op zich natuurlijk best een leuk idee van de gemeente: de vervuiler betaald (als ze tenminste geen afvalstoffen belasting heffen). Alleen moet je er dan wel voor zorgen dat het gecontroleerd kan worden. Je zult er voor moeten zorgen dat je de uitgifte van vuilniszakken kunt controleren en je zult ervoor moeten zorgen dat de vuilniszakken van moeilijk na te maken echtheidskenmerken voorzien worden.

De illegale zakken blijken op grote schaal in China en Turkije te worden nagemaakt en als dergelijke berichten in het nieuws komen dan is de kans groot dat ze het in China en Turkije alleen nog maar drukker krijgen met het namaken en aan de man brengen van de zakken. In ieder geval zijn de namaak zakken nauwelijks van de echte te onderscheiden en helaas geeft het bericht ook geen inzage in de echtheidskenmerken die gebruikt worden.

Ik ben in ieder geval heel benieuwd hoe de gemeente dit probleem op gaat lossen. Nog meer echtheidskenmerken in de zakken (waardoor de zakken alleen maar duurder worden) of toch maar weer terug naar de afvalstoffen heffing, zoals die ook in andere gemeenten van kracht is? Wie het weet mag het zeggen.

Beveiliging radioactief afval in Vlaamse Kempen niet in orde

Na het geval waarbij een koffer met informatie over spionage vliegtuigjes gestolen werd, gaan we nog even verder met voorbeelden van hetgeen er allemaal in de analoge wereld gebeurt.

De beveiliging van de gebouwen waarin Belgoprocess in Dessel, over de grens bij Reusel, radioactief afval opslaat is niet in orde. Dat blijkt uit een inspectie van het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC). De inspecteurs stelden een reeks mankementen vast. Dat schrijft Het Belang van Limburg (hBvL) (bron).

Ja, zegt u het maar. Wat is er nu eigenlijk erger? Dat er email-adressen van 100.000+ klanten op internet gezet worden na een hack of dat we grote risico’s lopen met radioactief afval? Het antwoord hangt er natuurlijk vanaf in hoeverre het ons als persoon treft.

Stel dat je in Amerika woont en je email-adres is op straat gekomen. Dan vind jij dat als individu zeer waarschijnlijk een stuk erger dan dat er radio actief afval in verkeerde handen kan komen. Andersom: je zal in de buurt van Belgoprocess wonen. Dan maak jij je waarschijnlijk niet zo druk om dat email-adres van die Amerikaan.

Simpelweg kunnen we dus niet zomaar stellen dat het een erger is dan het ander. Dat hangt er helemaal vanaf aan wie je het vraagt. Feit is wel dat we naar de mogelijke gevolgen moeten kijken. Wat ik hiermee wil zeggen is dat we dergelijke informatie ook kunnen gebruiken bij het uitvoeren van onze risico analyses. We moeten dus altijd met gezond verstand kijken naar de inschatting van de kans en de impact die we van mensen ontvangen.

Raakt een risico een manager in een bedrijf bijvoorbeeld niet dan zal hij zich daar weinig zorgen over maken. Mocht zijn bonus er direct door in gevaar komen dan is het wellicht in eens een zeer belangrijk risico dat we moeten zien te beheersen. Daarom willen we bij het uitvoeren van een risico analyse ook meer mensen betrekken en de verschillende antwoorden combineren. Zo kunnen we zien welke risico’s voor onze organisatie nu echt belangrijk zijn.

Voor Belgoprocess zouden we in ieder geval aan het standaard risico lijstje toe kunnen voegen de risico’s op diefstal van radio actief materiaal, maar natuurlijk ook het op straat raken van de email-adressen. Welke kans en impact daarbij horen mogen ze dan zelf bepalen.

Lijkt vrij logisch, toch? Dat ze dergelijke issues meenemen in hun risico analyse? Ja, dat zou je inderdaad mogen verwachten, maar: Een jaar geleden tikte FANC het bedrijf al eens op de vingers vanwege ontoereikend management.

Als dergelijke organisaties het al niet in de klauw hebben, dan maak ik mij grote zorgen over andere organisaties. Stel dat bedrijven die de bruggen en sluizen van Nederland bewaken er ook zo slecht mee om gaan…oh, wacht, dat is ook al een feit gebleken de afgelopen weken. We houden het nieuws weer in de gaten en als je weer ergens voor gewaarschuwd moet worden, dan lees je dat hier.