Camerabewaking beperkt winkeldiefstal en schade door winkeldiefstal neemt toe

Zelf moest ik toch even glimlachen bij het zien van deze twee berichten die kort na elkaar in het nieuws kwamen:

  • Camerabewaking beperkt schade winkeldiefstal
  • Schade door winkeldiefstal stijgt 5 %

Ze lijken elkaar eerder tegen te spreken dan elkaar te versterken. Maar als we ze in samenhang zien dan wordt er meer duidelijk dan dat we ze als afzonderlijke berichten lezen.

Eerst maar even een korte opsomming van beide berichten:
De totale schade als gevolg van winkelcriminaliteit was vorig jaar 740 miljoen euro. Aan preventie geven winkeliers ieder jaar 290 miljoen uit. In totaal kost winkelcriminaliteit Nederland dus meer dan een miljard euro per jaar…Omdat de directe kosten van winkeldiefstal en fraude blijven stijgen terwijl ook de preventieve uitgaven toenemen, lijkt het alsof de preventieve maatregelen onvoldoende zijn. “Niets is minder waar. De juiste preventieve maatregelen blijken wel degelijk zeer succesvol. Het is alleen zo dat goede preventieve maatregelen in de ene winkel indirect als gevolg heeft dat het probleem zich verplaatst naar ‘de buren’, die zich minder goed beveiligd hebben (bron).

De schade door winkeldiefstallen is vorig jaar met 5 procent gestegen naar 325 miljoen euro volgens Detailhandel Nederland. Ook zijn er meer winkeldieven aangehouden door de politie. In 2008 waren dat er nog 30.000, een jaar later 31.000. Winkeliers worden niet alleen geconfronteerd met winkeldiefstallen maar ook met interne fraudes, inbraken, vernielingen, overvallen en ramkraken. De totale schade als gevolg van winkelcriminaliteit was in 2009 € 740 miljoen (bron).

We hebben allemaal de mond vol van de zogenaamde kosten-baten analyses en de terugverdien tijd van beveiligingsmaatregelen. Iedere maatregel moet zichzelf zo snel mogelijk terugverdienen en de kosten mogen niet hoger zijn dan de baten. Maar in dit geval is de kosten-baten verhouding nogal scheef, tenminste als je het mij vraagt.

We geven € 290 miljoen uit aan maatregelen terwijl de totale schade € 740 miljoen is. Dat zegt wat mij betreft dat we nog zo’n € 500 miljoen extra uit kunnen geven voordat we mogen stellen dat beveiliging niet werkt. Of is dit nu wat we noemen het geaccepteerde risico? In dat geval moeten we niet klagen en gewoon accepteren dat er zoveel schade ontstaat.

Theoretisch klopt het bovenstaande natuurlijk (en als jij vindt van niet dan hoor ik dat graag), maar waar het mank op gaat is dat we het moeten concretiseren naar de afzonderlijke winkels. In het originele bericht wordt dat duidelijk. Hoe beter we onze eigen winkel beveiligen, hoe meer last de buren ervan krijgen (het gras is daar dus niet groener, maar juist enorm dor). Kunnen we dan eigenlijk stellen dat het heel asociaal is als je je winkel goed beveiligd? Nee, natuurlijk niet, die andere winkeliers moeten er juist meer aan uit geven.

Kortom: er zijn winkel(keten)s die beveiliging goed op het netvlies hebben en die waarschijnlijk niet zoveel extra meer hoeven te doen aan beveiliging, nee het gaat juist om die winkeliers die nog te weinig doen aan beveiliging. Juist zij zouden het grootste deel van die € 500 miljoen uit moeten gaan geven. Maar ik geef het ze te doen, als kleine winkel heb je al moeite genoeg om je hoofd boven water te houden. Je zit helemaal niet te wachten op investeringen, daar kijken we wel weer eens naar als we de economische crisis achter ons hebben gelaten. En, ach, ik kan ze geen ongelijk geven: of je gaat failliet omdat je investeringen in beveiligingsmaatregelen te hoog waren, of je blijft voortbestaan en accepteert dat er af en toe iets gestolen wordt.

Misschien een goed idee voor de lokale overheid. We hebben inmiddels lokauto’s en lokhoeren ingezet om overtreders te betrappen. Moeten we geen lokwinkels in gaan zetten om de crimineeltjes te lokken naar de slechtst beveiligde winkel in de buurt? Ehm, iets om over na te denken.

Zit je nog op je Sinterklaas kado’s te wachten?

Sinterklaas koopt zijn cadeaus steeds vaker via internet. De onlinewinkels zien hun omzet daardoor wekelijks met 20 procent stijgen (bron).

Maar zit je nog op je Sinterklaas kado’s te wachten? Dan zullen die misschien nooit in jouw schoen belanden, want curatoren ‘vergeten’ soms webwinkels na een faillissement offline te halen, waardoor consumenten het risico lopen kun geld kwijt raken (bron).

Voor zover ik weet zijn gelukkig alle kado’s die Sint voor mij via internet bestelde gewoon netjes afgeleverd.

De vraag (die ik helaas nog niet kan beantwoorden) is hoe je kunt controleren of de organisatie achter de webwinkel nog niet failliet is. Wie het weet mag het zeggen. Controleren bij de KVK kan natuurlijk, maar of je dan ook direct de link naar de webwinkels kunt leggen vraag ik me af.

Webwinkels laks met afschermen personalia

De meeste webwinkels zijn laks met het afschermen van personalia. Die conclusie trekt het AD vrijdag uit eigen onderzoek. De krant nam twintig onlinewinkels onder de loep. Op veertien ervan kon een door de krant ingeschakelde hacker alle ingevulde persoonsgegevens onderscheppen. Onder meer Bart Smit, Albert Heijn en V&D worden als zondaar bestempeld. Bij Free Record Shop, Kijkshop en Overtoom worden zelfs gebruikersnamen en wachtwoorden onbeveiligd verzonden. Persoonsgegevens moeten onzichtbaar zijn voor buitenstaanders. Positieve uitzonderingen zijn bol.com, Hema en Christine le Duc.

Beveiligingsmaatregelen behoren al in de ontwikkelfase van webwinkels te worden meegenomen. Te vaak zien we nog dat vergeten wordt de beveiliging mee te nemen bij de ontwikkeling. Ofwel worden maatregelen pas genomen net voordat een webwinkel operationeel wordt of in deze gevallen pas nadat de webwinkel live is gegaan en klanten hun persoonsgegevens hebben achtergelaten.

Volgens keurmerkorganisatie Thuiswinkel gaat het om onwetendheid. De organisatie gaat daarom een checklist opstellen voor haar leden. Voor klanten is het keurmerk dus geen waarborg voor een veilig omgang met hun gegevens, sterker nog een klant kan zelf niet zeker stellen dat er vertrouwelijk met de gegevens wordt omgegaan. Het is de taak van organisaties met webwinkels om hun verantwoordelijkheid te nemen. Onwetendheid is hierbij geen argument, er zijn voldoende deskundigen te vinden die ze hier graag bij willen helpen. Organisaties als bol.com, Hema en Christine le Duc, die het beter voor elkaar hebben, zien blijkbaar in dat beveiligingsmaatregelen ook als business enabler ingezet kunnen worden.