Auteur:

Rechercheurs zijn druk met onnodig papierwerk

  door

Gisteren zagen we al dat we nog wel wat geld kunnen bezuinigen als we wat minder burgers onterecht opsluiten. Vandaag zien we dat we nog wel meer geld kunnen bezuinigen bij de politie (en gelijk hun werk nog leuker maken ook…want ze zitten echt niet te wachten op die administratieve lasten).

Bij de politie zijn omgerekend 750 rechercheurs fulltime bezig met overbodig papierwerk. Dit blijkt uit een onderzoek van de Politieacademie. De rechercheurs schatten dat in totaal zeventig procent van hun werktijd opgaat aan administratieve handelingen. Voor bijvoorbeeld een doorsnee moordonderzoek zijn rechercheurs naar eigen zeggen alleen al vijfduizend uur bezig met het aanvragen van bijzondere opsporingsbevoegdheden (bron).

Vijfduizend uur, dat zegt je misschien niet zoveel maar voor de meeste Nederlanders geldt dat ze zo’n 1.600 uur per jaar werken. Dat betekent dus dat er, omgerekend, 3 man een heel jaar bezig om bijzondere opsporingsbevoegdheden te krijgen voor een doorsnee moordonderzoek. Dan wil je niet weten hoeveel uur het kost als het niet om een doorsnee onderzoek gaat.

En 750 rechercheurs die fulltime bezig zijn met papierwerk. Ik kan me niet voorstellen dat die rechercheurs dat het leukste deel van hun werk vinden. Als dat dan ook nog eens 70% van de tijd van een rechercheur uitmaakt dan hoef je niet jaloers te worden. Dat moet toch eenvoudiger kunnen?

Ik heb er zelf geen onderzoek naar gedaan, maar het lijkt me dat je “goedkopere” krachten moet kunnen vinden die dit werk voor de rechercheurs uithanden nemen. Nu wil ik niet gelijk zeggen dat we dit papierwerk naar India uit moeten besteden, maar een onderzoekje kan natuurlijk geen kwaad.

Graag zou ik eens willen onderzoeken hoe dit efficiënter kan en ik heb al wel wat ideeën in mijn hoofd zitten. Natuurlijk lijkt het direct of dat meer geld kost, maar dat hoeft helemaal niet het geval te zijn. We moeten kiezen: willen we er meer geld aan uitgeven dan zou het zomaar zo kunnen zijn dat we flink wat extra misdrijven op kunnen lossen. Willen we er niet meer geld aan uitgeven dan kunnen we (helaas) misschien afscheid nemen van een flink aantal rechercheurs (hopelijk met natuurlijke afvloeiing). De rechercheurs die we overhouden zetten we in voor echte rechercheurstaken en we zorgen ervoor dat er anderen zijn die het papierwerk voor het overgrote deel uit handen nemen.

Het zou zomaar kunnen zijn dat er een mooie business case te maken is. Heel benieuwd of we in tijden van bezuinigingen durven te onderzoeken hoe dit soort zaken efficiënter kunnen. Heel benieuwd ook wie deze business case verder oppakt.

Nederland sluit veel onschuldige burgers op

  door

Zomaar een berichtje met gegevens waar we normaal helemaal niet bij stilstaan maar die zeker het lezen waard zijn.

In Nederland hebben de afgelopen tien jaar bijna dertigduizend mensen onschuldig vastgezeten. Dat blijkt uit cijfers van het CBS. Het aantal mensen dat ten onrechte in hechtenis wordt genomen neemt jaarlijks toe en is sinds 2002 verdrievoudigd. Dit heeft de belastingbetaler over tien jaar ruim 79 miljoen euro aan uitgekeerde schadevergoedingen gekost. Dat bedrag staat nog los van de prijs van 200 euro per persoon per dag aan normale detentiekosten (bron).

Natuurlijk weten we allemaal dat er wel eens iemand onschuldig wordt opgepakt omdat hij toevallig op het juiste moment op de verkeerde plek was. Direct heb je al de schijn tegen want de politie pakt je natuurlijk niet zomaar op. Nou ja, dat was altijd het beeld, maar wat mij betreft ben je nog steeds onschuldig tot het tegendeel bewezen is en ik denk dat minimaal 30.000 mensen het met me eens zijn.

Het kan gebeuren. In de chaos pakt de politie je op en je mag een nachtje in de cel en op water en brood doorbrengen. 1 nacht is nog tot daaraantoe en je kunt het ze ook niet echt kwalijk nemen. Maar als het om langere periodes gaat en misschien zelfs om jaren onterechte hechtenis, dan wordt het toch een ander verhaal. Het heeft ons, als belastingbetalers, in ieder geval 79.000.000 euro gekost en als we dat verdelen over die 30.000 personen dan krijg je gemiddeld voor onterechte hechtenis iets meer dan € 2.600.

Ach, er zijn slechtere dagtarieven zullen we maar denken. Kijken we nog even verder en houden we in ons achterhoofd dat veel mensen de gevangenis zien als een hotel waar je niet vrijwillig uit mag dan is het in ieder geval een goed hotel met een aantal sterren. De dagelijkse detentiekosten zijn € 200 per persoon per dag. Er zijn goedkopere hotels te vinden in Nederland.

Toch weer wat leuke feitjes geleerd vandaag: 30.000 mensen hebben de afgelopen jaren onterecht vastgezeten (en er zitten er op dit moment vast ook wat personen onterecht vast…tenminste: 99% van de gedetineerden geeft dat, denk ik, aan). Dat heeft ons € 79 miljoen schadevergoeding gekost en een dagje cel kost gemiddeld zo’n € 200 per persoon per dag.

Brandweer bij 1 op de 3 branden te laat

  door

De brandweer is bij 33 procent van de branden te laat. Uit een nog vertrouwelijk onderzoek van de Inspectie Veiligheid en Justitie blijkt dat de brandweer juist bij de branden waar het risico op slachtoffers het grootst is, bijvoorbeeld in woningen en scholen, het vaakst te laat komt. Het duurt te lang voordat de meldkamer aard en adres van een noodsituatie doorgeeft aan de brandweer. Vervolgens duurt het te lang voor de brandweer uit kan rukken (bron).

Nu kunnen we, aan de hand van een dergelijk bericht, natuurlijk een wijzende vinger richten naar de brandweer. Maar wat mij betreft is dit een gevolg van de bezuinigingen die we de afgelopen jaren hebben doorgevoerd en de komende jaren nog door zullen voeren. Het is wachten op het moment dat de brandweer bij de helft van de branden te laat komt of het moment waarop we de tijd waarin ze aan moeten rijden verlengen. De normtijd is zo’n 8 minuten (en de aanrijtijd kan per gemeente verschillen).

Als de brandweer bij 1 op de 3 branden te laat komt, dan passen we de normtijd toch gewoon aan naar 12 minuten? Grote kans dat ze de norm dan wel halen en we er geen extra geld in hoeven te stoppen. Ook een grote kans trouwens dat we veel meer gevolgschade en meer slachtoffers hebben, maar ja, als je je kop in het zand steekt dan merk je daar weinig van.

De komende jaren zullen we meer en meer moeten bezuinigen en ook de hulpdiensten zullen hun steentje bij moeten dragen. Dat zal zijn gevolgen hebben. De aanrijtijden van Ambulance, Brandweer en Politie zullen niet meer gehaald worden en de kwaliteit van hun dienstverlening zal verlagen. Geen prettig vooruitzicht, als je het mij vraagt.

Genoeg is genoeg, zou ik zeggen en als ik onderdeel uitmaakte van dergelijke hulpdiensten dan zou ik toch een noodkreet laten horen voordat er vanuit een ivorentoren wordt opgelegd dat er nog meer bezuinigd moet worden.

Bedrijven volgen werknemers via Google Maps

  door

Google komt met een tool voor bedrijven waarmee werkgevers de locatie van hun werknemers kunnen volgen. Google Maps Coordinate is bijvoorbeeld bedoeld voor logistieke bedrijven die een groep transporteurs efficiënt willen coördineren…De locatie van werknemers kan uiteindelijk ook binnen in panden worden getoond. De functie Google Maps Indoors, waarbij Maps ook plattegronden van gebouwen weergeeft, wordt nog niet ondersteund in Nederland. Wel kan de werkgever precies bepalen waar personeel zich bevindt omdat de tool gps gebruikt (bron).

Hartstikke handig natuurlijk voor werkgevers om hun transporteurs te kunnen volgen. Hartstikke handig dat ze bij een storingsmelding de dichtstbijzijnde monteur snel ter plaatse kunnen sturen. Nou ja, je snapt de strekking en kunt vast nog vele voorbeelden bedenken waarvoor een dergelijke tool handig kan zijn.

Maar bij dit soort berichten kunnen we natuurlijk ook direct kijken naar de privacy. Dat we medewerkers volgen is op zich niet nieuw. Veelal volgen we dan echter niet de medewerker zelf maar bijvoorbeeld de bedrijfsauto waar hij in rijdt. Dat mag misschien hetzelfde lijken, maar er is wel degelijk een verschil. Een bedrijfsauto gaat bijvoorbeeld niet naar het toilet en een medewerker wel. Als je hem zelfs in een kantoor kunt volgen dan weet je exact op welk moment hij zich waar bevindt.

In het ergste geval kun je profielen opbouwen van medewerkers. Je kunt ze de hele dag volgen en als je dat ook bij je andere medewerkers doet dan kun je kijken hoe vaak ze zich samen ergens bevinden (en daaruit kun je misschien afleiden wat ze bekokstoven) of hoe laat ze naar huis gaan (en hun salaris daarop naar beneden bijstellen als ze iedere dag 5 minuten te vroeg vertrokken zijn). Voor de meeste medewerkers zal dat niet erg zijn, maar voor anderen kan het zeer schadelijk zijn en ik kan me zomaar voorstellen dat mensen zich te erg gecontroleerd voelen.

Wil je als bedrijf je medewerkers gaan volgen dan zul je vooraf goed na moeten denken en vooraf je beleid hieromtrent bepalen. Stem dat in ieder geval goed af met de OR, maar zeker ook met je medewerkers. Betrek ze erbij en leg uit waarom je dit idee eigenlijk hebt en wat het doel ervan is. Misschien kun je andere manieren bedenken die de privacy van je medewerkers minder schaden. Heb je daadwerkelijk je beleid geformuleerd, houd je daar dan ook aan. Juist op die momenten dat je in de verleiding komt, juist op die momenten dat je twijfels krijgt bij een medewerker. Het is dan maar al te gemakkelijk om stiekem even te kijken waar hij zich bevindt.

Nee, een interessante feature die zeker meerwaarde kan hebben voor bedrijven, maar er moet wel voorzichtig mee worden omgesprongen (en het is dus wachten op de eerste meldingen waarbij het fout is gegaan…zodra die er zijn, zie je die hier vanzelf verschijnen).

Politie waarschuwt voor inbreker 2.0 op Facebook

  door

Omdat de vakantie voor velen van jullie weer voor de deur staat, hierbij toch nog maar een keer de volgende waarschuwing:

“Hoe onschuldig het ook lijkt; het aankondigen van een vakantie via de sociale media werkt inbraken in de hand”, aldus het Woninginbrakenteam. De politie waarschuwt vaker voor vakantiemeldingen op Facebook en dergelijke websites (bron).

Het is maar al te makkelijk om op je Facebook aan te kondigen dat je lekker met vakantie gaat. Dat hoeft niet eens te zijn in een bericht waarin je het zo letterlijk omschrijft. Het kan natuurlijk ook een simpel berichtje op timeline zijn waarbij je aftelt tot je vakantie. Of een van je “vrienden” die je nog snel even een fijne vakantie toewenst via Facebook. De hele wereld die nu weet dat jij de komende weken uithuizig zult zijn.

Voor inbrekers een geruststellend idee, want voorlopig kunnen ze rustig hun slag slaan. En denk nu niet dat het alleen om Facebook gaat. Ook Twitter doet natuurlijk leuk mee. Even snel een berichtje in 140 tekens dat jij van je vakantie gaat genieten. Je weet nooit wie dat bericht oppikt of wie dat bericht doorzet.

Sterker nog: zoek via Twitter maar eens, voor de lol, op de term “vakantie”. Je zult verbaast staan over de berichten die dan naar voren komen. Mensen die aankondigen dat ze dit weekend lekker met vakantie gaan, mensen die elkaar een fijne vakantie toewensen, mensen die een update geven van hun rondreis “Amerika”. Allemaal mensen die in ieder geval voorlopig niet thuis zullen zijn.

Met de “nickname” van Twitter heb je al een aanknopingspunt om verder te zoeken. Maar veel mensen zetten hun Tweets ook automatisch op Facebook. Dat maakt het alleen nog maar makkelijker. Even de naam achterhalen en via internet verder zoeken. Grote kans dat het je lukt het adres van diegene te achterhalen.

De waarschuwing is dus duidelijk en de oplossing misschien nog wel simpeler: kondig niet aan dat je met vakantie gaat of bent. Maar ja, ben jij zo iemand die hele dagen zit te Tweeten of Facebooken? Dan is de kans natuurlijk ook groot dat het wel heel erg op gaat vallen dat je een windstilte hebt. Hoe je daar mee omgaat? Nou, misschien kun je vrolijk door blijven Tweeten en Facebooken vanaf je vakantieadres. Vind je dat te duur dan kun je altijd nog een online tooltje zoeken dat geregeld berichten voor je plaatst. Zo valt het in ieder geval een stuk minder op en kun jij hopelijk lekker van je vakantie genieten.

Politie waarschuwt voor nepboetes

  door

De politie Noord-Holland Noord waarschuwt voor internetoplichting via e-mails die van de politie afkomstig lijken. De slachtoffers krijgen bericht dat ze wegens het downloaden van muziek een boete van 100 euro moeten betalen. Als de boete niet wordt betaald, worden alle bestanden van de computer verwijderd, zo waarschuwt ‘de politie’ in de e-mail (bron).

De mails die afkomstig lijken te zijn van de banken hebben we inmiddels allemaal wel eens gezien en grote kans dat je toch even bent gaan twijfelen bij het lezen van die mails. “U heeft bij ons via internet gebankierd maar uw sessie niet juist afgesloten, klik hier om uw sessie veilig te beëindigen”. Je zou bijna geneigd zijn om te klikken, toch?

Gelukkig weten meer en meer mensen dat de banken je nooit dergelijke mails zullen sturen. Twijfel je toch nog dan bel je de bank even die dit aan je zal bevestigen. Maar wat doe je als je mails van de politie ontvangt? Jij wilt geen strafblad en eerlijk is eerlijk, je hebt inderdaad laatst wat muziek gedownload.

Als je te hard rijdt dan moet je daarvoor ook een boete betalen als je er voor gepakt wordt. Dus het lijkt misschien logisch om voor het downloaden van muziek ook een boete te krijgen als ze je snappen. Maar ook hiervoor geldt natuurlijk dat de politie nooit op zo’n manier een boete zal innen en ze zullen je ook nooit dreigen met het verwijderen van al jouw gegevens van de pc als je niet betaald. Sterker nog: het downloaden is nog steeds niet verboden of strafbaar, het uploaden dan weer wel.

Nee, met een beetje logisch nadenken gooi je dit soort mails met een gerust hart in de prullenbak. De vraag is natuurlijk wat voor mails we de komende jaren nog mogen verwachten. Er staat vast wel weer een creatieveling op die een mooi mailtje in elkaar zet dat jou aan het schrikken maakt. Nou, voor je ook maar ergens klikt, voor je ook maar een euro betaald is het goed om even uit te zoeken of het allemaal wel de waarheid is die je ziet.

Vader denkt techneut te zijn

  door

Maar liefst 93 procent van de vaders denkt de computerexpert van de familie te zijn. Misschien moeten zij dat beeld maar eens bijstellen, want slechts één op de vijf andere gezinsleden is het hier mee eens (bron).

Als we ons dus afvragen waar toch al die slecht beveiligd prive PC’s vandaan komen dan kunnen we met een gerust hart stellen dat de “vaders” van tegenwoordig al die nieuwigheden ook niet meer bij kunnen benen. We kopen een PC en doen daar vrolijk van alles en nog wat mee. We klikken op wat linkjes om de beveiliging eens flink dicht te zetten en kijken daar nooit meer naar om.

Niet zo gek dat al die PC’s open en bloot staan voor iedereen die een beetje technische kennis heeft. Sterker nog, in veel gevallen weten de zoons beter met de PC om te gaan dan de vader. We kunnen het vergelijken met het onderhouden van je auto.

Vroeger was dat allemaal nog redelijk simpel. Onderhoud aan je auto deed je zelf. Hop, motorkap open en flink schroeven aan alle schroefjes die we tegen kwamen. De auto bleef prima rijden en we hadden toch weer wat geld uitgespaard. Tegenwoordig zijn er minder en minder mensen die nog zelf aan hun auto sleutelen. Dat kan ook bijna niet anders want het is allemaal niet zo simpel meer als jaren geleden. Er zit nu meer elektronica in je auto dan dat er in de jaren 80 in een spaceshuttle zat.

Willen we onze auto zelf nog een beetje onderhouden dan vullen we zo af en toe nog wat vloeistoffen bij, maar daarmee hebben we het dan ook wel gehad. De rest laten we lekker door de garage doen. Zouden we dit ook niet kunnen inrichten voor de PC’s van mensen?

Koop je een nieuwe PC dan zit daar de beveiliging al goed in gebouwd. Na zoveel uren moet je terug naar de winkel om je updates uit te laten voeren (met je auto ga je na 10 duizenden kilometers ook nog een keertje terug). Zelf vullen we dan af en toe de vloeistoffen bij door de virusscanners en software actueel te houden. Een meer jaren onderhoudsplan sluit je direct af bij aankoop en misschien kun je zelfs 5 of 7 jaar garantie krijgen.

Zou een mooie nieuwe bedrijfstak kunnen zijn. Maar dan het liefst wel een die we kunnen vertrouwen. En daarmee grijpen we weer terug op het bericht van eerder deze week waarbij een computerwinkel vindt dat hij prive gegevens gewoon mag inzien. Ehm, als ik in mijn auto iets laat slingeren als ik hem naar de garage breng dan ga ik er vanuit dat dat er nog gewoon ligt als ik mijn auto weer op kom halen. Dat verwacht ik dan dus ook bij een computerwinkel…jij mag het onderhoud doen maar moet wel van mijn eigendommen afblijven.

Doen we dat op de juiste manier dan kunnen we computerwinkels weer gaan vertrouwen, dan kunnen we er voor zorgen dat PC’s veilig blijven en hebben we ook nog eens flink wat werkgelegenheid erbij. Fantasie of werkelijkheid? Voorlopig nog het eerste.

Lekken informatie jaagt bedrijven op kosten

  door

Gisteren hadden we het nog over IT-managers en andere medewerkers die bij reorganisaties informatie meenemen. Daar haalde ik al aan dat de echte schade daarvan onbekend is en nauwelijks in geld is uit te drukken. Maar aan de hand van onderstaand bericht kunnen we er toch enig gevoel bij krijgen.

Het lekken van bedrijfsgevoelige informatie kost bedrijven jaarlijks in totaal 115 miljoen euro. Bij circa 10.000 Nederlandse bedrijven zijn de afgelopen 5 jaar ongewenst gevoelige gegevens op straat komen te liggen. Het lekken van informatie gebeurde in 58 procent van de gevallen doordat medewerkers van een bedrijf overstapten naar een concurrent. Ook slordig gedrag 31 (procent) en diefstal (17 procent) worden als oorzaken genoemd (bron).

115 miljoen euro klinkt natuurlijk als een enorm bedrag, maar het is denk ik slechts het topje van de ijsberg. Dat topje dat boven het water uitsteekt en dat we kunnen zien. Maar net als bij een ijsberg zit het merendeel onder water. Daarvan weten we helemaal niet dat de informatie gelekt is.

Volgens de Vereniging voor Weerkunde en Klimatologie is slechts 10% van de ijsberg zichtbaar en zit dus 90% onder water. Als we die parallel trekken dan is die 115 miljoen euro dus slechts 10% van de totale schade.

Te weinig bedrijven monitoren hun informatie op een serieuze manier. Natuurlijk zijn er bedrijven die hun emailverkeer monitoren en natuurlijk zijn er bedrijven die nog steeds het gebruik van USB-sticks verbieden. Maar een integrale aanpak waarbij de daadwerkelijke data gemonitord wordt, kom je nog maar zelden tegen. En het is ook geen sinecure. We beschikken over Terabytes aan informatie en zorg er maar eens voor dat die gevolgd kan worden.

Dat lukt misschien nog bij informatie die in allerlei databases staat en daar kunnen we ook nog allerlei rechten opzetten. Maar hoe ga je om met al die Word, PowerPoint en Excel documenten die door de medewerkers zelf gemaakt worden. Als het goed is, is die informatie belangrijk voor de organisatie want waarom zou ze anders gemaakt worden? Toch zie je dat bij het vertrek van een medewerker zijn persoonlijke schijf na een paar weken geleegd wordt en de informatie dus verloren raakt.

Was die informatie dan niet belangrijk? Of weten we eigenlijk helemaal niet wat voor informatie onze medewerkers uit onze gegevens samenstellen? Blijkbaar niet en we missen die informatie ook eigenlijk niet als ze verloren gaat. Raar, toch? Als medewerker zet je je met hard en ziel in voor je organisatie en je zorgt voor allerlei informatie die jij voor je werk nodig hebt, maar bij ontslag is er niemand meer die er om maalt. En een overdracht vindt meestal ook al niet plaats.

Vertrekt er dus een medewerker (vrijwillig of niet) dan moet je je als organisatie afvragen over welke relevante informatie hij of zij beschikt en wat je daar dan nog mee wilt doen. Doe je dat niet dan zet je als organisatie misschien wel wat stappen terug in de tijd en kost die reorganisatie je straks meer dan dat hij je oplevert.

Helft IT-managers steelt bedrijfsgegevens bij ontslag

  door

Ik kan me herinneren dat we het er in het verleden ook al eens over gehad hebben en hoewel ik de exacte cijfers niet helder meer voor ogen heb, is er gevoelsmatig niet zoveel veranderd de afgelopen jaren.

De helft van de IT-mangers die weet dat ze morgen ontslagen worden, neemt bedrijfsgegevens mee, zoals wachtwoorden en klantgegevens. Dat blijkt uit onderzoek onder 820 IT-managers in Amerika en Europa. Verder blijkt dat 45% van de managers toegang tot informatie op systemen heeft die niet nodig voor de dagelijkse werkzaamheden is (bron).

In tijden van reorganisaties zijn dit soort berichten goed om te delen. Helaas zullen we afscheid moeten nemen van een aantal medewerkers en daarbij proberen we (hopelijk) zo sociaal mogelijk met ze om te gaan. Het is immers allemaal al vervelend genoeg.

Toch zien we dat er te weinig rekening wordt gehouden met de rechten die die medewerkers hebben en de informatie waar ze bij kunnen. Voor je het weet is een deel van jouw vertrouwelijke informatie gekopieerd of gemanipuleerd. Voor je het weet zijn er bestanden weg die op de “persoonlijke” harde schijven van de medewerkers stonden.

Ook bij dergelijke reorganisaties moet je goed kijken naar de risico’s en de bedrijfscontinuïteit. Helaas gebeurt dat nog niet of slechts minimaal. Er wordt gekeken naar de grote hoop mensen en daarvan moet er van een bepaald percentage afscheid worden genomen. Je kunt vaak al je vraagtekens zetten bij hoe de daadwerkelijke selectie plaatsvind, maar dat is meer een managementprobleem dan een security issue.

Juist als we weten dat er onzekerheid gaat ontstaan in de organisatie zullen we de controles aan moeten scherpen. Maar helaas bezuinigen we meestal eerst op die controles en/of controleurs. Zij leveren immers al helemaal geen directe bijdrage aan de omzet en winst. Nee, sterker nog, zij zijn een directe kostenpost waar we op kunnen bezuinigen.

Ja, dan vraag je er als organisatie natuurlijk ook wel om. Toch is er maar weinig bekend over de echte schade die organisaties hiermee lopen. En ik denk dat die ook moeilijk in echte Euro’s (of Dollars in dit geval) is uit te drukken. Je zou je als organisatie af moeten vragen hoeveel klanten je bent verloren na je reorganisatie, hoeveel de omzet (relatief) is gedaald en welke informatie allemaal niet meer beschikbaar is. Maar of je daar een echt antwoord op zult vinden is de vraag.

Zaak is wel om, juist in tijden van reorganisatie en onzekerheid, goed de risico’s in de gaten te houden en de controles op te schroeven…maar, eerlijk is eerlijk: dat lijkt tegen dovemansoren gezegd want in de praktijk bezuinigen we daar eerst maar eens op.

Computerwinkel steelt seksfoto’s Olympische atleet

  door

De Olympische spelen staan voor de deur (en het EK kunnen wij in ieder geval als afgesloten beschouwen).

De seksfoto’s van een Australische atleet zijn in handen van een computerwinkel gekomen nadat de man zijn defecte Mac ter reparatie had afgegeven. Vervolgens besloten medewerkers van de officiële Apple reseller de afbeeldingen op internet te zetten…De winkeleigenaar ontkent het op de seksfoto’s te hebben voorzien, maar liet wel weten: “Als mensen ervoor kiezen om foto’s en persoonlijke informatie op hun computer te zetten, is dat hun beslissing.” Het kopiëren van de foto’s zou geen misdrijf zijn, aangezien de beveiliging van de computer niet werd omzeild. (bron).

Ja, hoe vaak hoor jij in je omgeving niet dat vrienden en bekenden hun laptop naar de computerwinkel hebben gebracht omdat er een virusmelding gegeven werd of er zich een andere storing voordeed? Blijkbaar vinden ze het bij een computerwinkel heel normaal om door jouw persoonlijke bestanden te bladeren en als ze iets smeuïgs tegenkomen vinden ze dat ze het recht hebben om daar mee te doen wat ze willen.

Je kunt zeker in twijfel trekken of het hier om een misdrijf gaat of niet. Als het mij zou overkomen dan zou ik serieus nadenken over een “proefproces”. Maar ja, nu is nog onbekend om welke atleet het gaat, start hij een proefproces dan komt dat in het nieuws en kun je er op wachten tot de foto’s wijd verspreid over het internet gaan.

Als eigenaar van een dergelijke laptop wordt je dus eigenlijk in de tang genomen. Geef je er zelf aandacht aan dan ziet straks heel het land of heel de wereld de foto’s. Maar doe je er niets tegen dan kunnen computerwinkels vrolijk hun gang blijven gaan.

Hoor jij dus binnenkort in je omgeving dat een van je vrienden zijn computer wegbrengt, vraag dan voor de zekerheid even of hij zijn privacy gevoelige gegevens (zoals foto’s, maar denk ook aan andere bestanden als belastinggegevens, creditcardnummers, etc.) wel een beetje beveiligd heeft. Al is het maar met een simpel wachtwoord. Is dat het geval en worden de gegevens dan alsnog bekeken dan is in ieder geval de beveiliging omzeild en is er wel degelijk sprake van een misdrijf.